WARTO ZAPAMIĘTAĆ
Śmierć chorego nie zwalnia lekarza z obowiązku dochowania tajemnicy lekarskiej.
Tajemnicą lekarską są objęte wiadomości o pacjencie i jego otoczeniu, uzyskane przez lekarza w związku z wykonywanymi czynnościami zawodowymi. Tajemnicą lekarską będą więc zarówno wyniki przeprowadzonych badań, jak również diagnoza postawiona na ich podstawie. Dotyczy ona także podjętych metod leczenia i postępów w prowadzonej kuracji.
W sferze tajemnicy zawodowej lekarza mieszczą się, obok informacji powierzonych mu przez innego lekarza także te, które wynikają z samodzielnych ustaleń. Lekarz nie może podać do publicznej wiadomości danych umożliwiających identyfikację pacjenta bez jego zgody. Lekarz jest zwolniony z obowiązku zachowania tajemnicy, jeżeli:
- - jej zachowanie może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób,
- - badanie lekarskie zostało przeprowadzone na żądanie uprawnionych organów i instytucji,
- - pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie tajemnicy, po uprzednim poinformowaniu o niekorzystnych dla pacjenta skutkach jej ujawnienia,
- - zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z udziałem świadczeń zdrowotnych innemu lekarzowi lub uprawnionym osobom do ich uzyskania,
- - jest to niezbędne do praktycznej nauki zawodów medycznych lub celów naukowych.
Lekarz ma prawo do ujawnienia zauważonych faktów zagrożenia zdrowia lub życia w wyniku łamania praw człowieka.
Powinien czuwać nad tym, by osoby asystujące lub pomagające mu w pracy przestrzegały tajemnicy zawodowej. Dopuszczenie do tajemnicy powinno obejmować wyłączenie fakty, których zakres jest niezbędny do prawidłowego wykonywania czynności zawodowych. Lekarz musi czuwać nad prawidłowym prowadzeniem dokumentacji lekarskiej oraz zapobiegać jej ujawnieniu.
Podstawa prawna
- - Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 226, poz. 1943 z późn. zm.).
- - Kodeks etyki lekarskiej