Gen. broni Sławomir Dygnatowski - pilot wojskowy i były wiceszef Sztabu Generalnego WP - został prawomocnie uznany za kłamcę lustracyjnego. Orzeczenie w tej sprawie - jak podało w piątek Biuro Lustracyjne IPN - wydał Sąd Apelacyjny w Warszawie.

Informację o prawomocnym orzeczeniu "stwierdzającym niezgodność z prawdą oświadczenia lustracyjnego złożonego przez generała broni Sławomira Dygnatowskiego" podał w piątek prok. Andrzej Majcher z Biura Lustracyjnego IPN w Katowicach.

Pion lustracyjny IPN podejrzewał generała Dygnatowskiego o zatajenie współpracy z Wojskową Służbą Wewnętrzną - kontrwywiadem wojska w PRL - w latach 1979-1983. Proces w tej sprawie rozpoczął się w 2012 r. przed sądem w Warszawie.

Po ponad pięciu latach, 29 marca 2018 r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga - jak przypomniał prok. Majcher - uznał, że Sławomir Dygnatowski złożył niezgodne z prawdą oświadczenie lustracyjne; generał bowiem stwierdził, że nie współpracował z organami bezpieczeństwa państwa w okresie PRL.

Tymczasem - według prokuratury IPN - materiał dowodowy zebrany w sprawie wykazał, że Dygnatowski w okresie od września 1979 r. do sierpnia 1983 r. współpracował z funkcjonariuszami Wojskowej Służby Wewnętrznej w charakterze tajnego współpracownika o pseudonimie "Orion".

Sąd orzekł wobec Dygnatowskiego zakaz pełnienia przez trzy lata funkcji publicznych, a także utratę prawa wybieralności w wyborach do Sejmu, Senatu i Parlamentu Europejskiego oraz w wyborach samorządowych. Od tej decyzji generał odwołał się i sprawa trafiła do Sądu Apelacyjnego w Warszawie.

Ostatecznie decyzja w tej sprawie zapadła w czwartek. "Sąd Apelacyjny w Warszawie orzeczeniem z dnia 8 listopada 2018 r. sygn. akt II AKa 218/18/L, po rozpoznaniu apelacji wniesionej przez obrońcę lustrowanego, utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie" - podsumował prok. Majcher.

Dygnatowski składał oświadczenie lustracyjne, gdy ubiegał się o pełnienie funkcji publicznej zastępcy dowódcy operacyjnego Sił Zbrojnych.

Według oficjalnego biogramu Dygnatowski pełnił służbę wojskową od 1977 r. W 1981 r. skończył Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą. W 1988 r. ukończył Akademię Sztabu Generalnego. W 1990 r. został zastępcą dowódcy 1. pułku lotnictwa myśliwskiego; od 1993 r. jego dowódcą. W 2000 r. objął stanowisko szefa oddziału operacyjnego Dowództwa Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. W 2006 r. ukończył Akademię Obrony NATO w Rzymie, po której objął stanowisko szefa sztabu dowództwa Sił Powietrznych. W latach 2007-2008 był dowódcą Centrum Operacji Powietrznych, a następnie - do 2010 r. - zastępcą dowódcy operacyjnego Sił Zbrojnych. Od września 2010 r. był zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP. W lipcu 2012 r. odszedł do rezerwy - oficjalnie powodów nie podano.