Dni niezdolności do pracy za które pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe, sumuje się, jeśli zmienia on w ciągu roku kalendarzowego miejsce zatrudnienia. Inne zasady obowiązują przy jednoczesnym wykonywaniu kilku umów
Okres wypłaty pensji za czas choroby, który jest finansowany ze środków pracodawcy, zależy od wieku zatrudnionego. Jeśli nie ukończył on 50. roku życia, ma prawo do tego wynagrodzenia za 33 dni w ciągu roku kalendarzowego. Gdy natomiast osiągnął ten wiek, może otrzymać je maksymalnie przez 14 dni w roku. Jednakże w myśl kodeksu pracy skrócony okres wypłaty wynagrodzenia chorobowego dotyczy niezdolności do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym zatrudniony ukończył 50. rok życia. Jeśli przykładowo pracownik w czerwcu 2014 r. ukończył 50. lat, to w tym roku ma on w razie niezdolności do pracy prawo do wynagrodzenia chorobowego za łączny okres do 33 dni. Dopiero w 2015 r. otrzyma takie wynagrodzenie maksymalnie za 14 dni.
Limit na rok
Okres wypłaty wynagrodzenia za niezdolność do pracy jest określony odrębnie dla każdego roku kalendarzowego. Oznacza to, że niewykorzystanych dni wypłaty tego świadczenia nie przenosi się na kolejny rok. Tak więc jeśli 35-letni pracownik w 2013 roku pobierał wynagrodzenie chorobowe tylko za 21 dni, to w 2014 roku będzie mógł skorzystać z tego świadczenia przez 33 dni.
Limit dni, za które pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za przebywanie na zwolnieniu, ustala się, sumując wszystkie dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym. Liczenie należy zacząć od pierwszej choroby, niezależnie od występujących między nimi przerw.
Zmiana pracy w ciągu roku
W sytuacji gdy podwładny zmienia w ciągu roku kalendarzowego zatrudnienie, pracodawca ma obowiązek w wydawanym świadectwie pracy zamieścić informację o liczbie dni, za które wypłacił mu wynagrodzenie chorobowe. Przy czym chodzi o liczbę dni w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy, a nie w całym okresie zatrudnienia. Natomiast firma, która przyjmuje do pracy pracownika w trakcie roku kalendarzowego, musi w przypadku pierwszej niezdolności do pracy przeanalizować jego świadectwo pracy, aby ustalić rodzaj przysługującego mu świadczenia. Jeżeli z tego dokumentu będzie wynikało, że dana osoba u poprzedniego pracodawcy:
● nie otrzymała wynagrodzenia za czas choroby – to u nowego pracodawcy ma w przypadku niezdolności do pracy prawo do tego wynagrodzenia za 33 (14) dni,
● otrzymała wynagrodzenie za czas choroby za okres krótszy niż 33 (14) dni – to nowy pracodawca wypłaci mu to wynagrodzenie za okres uzupełniający do 33 (14) dni,
● otrzymała wynagrodzenie za czas choroby za okres 33 (14) dni – to u nowego pracodawcy ma prawo do zasiłku chorobowego.
Dodatkowe zatrudnienie
Zdarza się, że dana osoba jest jednocześnie zatrudniona w co najmniej dwóch firmach. W takiej sytuacji w razie przedstawienia zaświadczenia lekarskiego (obejmującego ten sam okres) przykładowo dwóm pracodawcom, okresów wypłaty wynagrodzenia u każdego z nich nie liczy się podwójnie do limitu 33 (14) dni.
W celu prawidłowego ustalenia okresu wypłaty wynagrodzenia za czas choroby przez drugiego pracodawcę wydaje się zasadne, aby informacja o liczbie dni wypłaty została potwierdzona zaświadczeniem wydanym przez pierwszego.
Ważne
Gdy niezdolność pracownika do pracy trwa w roku kalendarzowym dłużej niż 33 albo 14 dni (w przypadku osoby po 50. roku życia) przysługuje mu zasiłek chorobowy z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
PRZYKŁAD
Najpierw wynagrodzenie, potem zasiłek
55-letni pracownik w 2014 roku był niezdolny do pracy z powodu choroby: od 7 do 17 stycznia, od 6 do 21 lutego oraz od 9 do 20 czerwca. Za okres choroby od 7 do 17 stycznia (11 dni) oraz od 6 do 8 lutego (3 dni), czyli łącznie za 14 dni pracownik otrzymał wynagrodzenie za czas choroby. Natomiast za okres od 9 do 21 lutego oraz od 9 do 20 czerwca – zasiłek chorobowy.
Podstawa prawna
Art. 92, art. 97 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).
Par. 1 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz.U. nr 60, poz. 282 ze zm.).