Zachowanie należytej staranności pozwala firmom unikać oszustów skarbowych. W polskim ustawodawstwie nie występuje definicja należytej staranności. Jedynie w przepisach kodeksu cywilnego ustawodawca w art. 355 posługuje się tym terminem. Zgodnie z nim, „należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności”.

Podatkowy aspekt należytej staranności przybliża zaś orzecznictwo unijne. „Jeżeli podmiot gospodarczy podjął wszelkie działania, jakich można od niego w sposób uzasadniony oczekiwać, w celu upewnienia się, że transakcje, w których uczestniczy, nie wiążą się z przestępstwem, czy to w zakresie podatku VAT, czy w innej dziedzinie, może on domniemywać legalność tych transakcji bez ryzyka utraty prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT”- czytamy w sentencji wyroku TSUE (Wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2012 r. w połączonych sprawach C-80/11 Mahagében kft i C-142/11 Péter Dávid)