Etaty rezydenckie są podstawową formą rozpoczęcia specjalizacji i zdobywania doświadczenia zawodowego przez lekarzy, którzy ukończyli staż podyplomowy. Ich liczba jest uzależniona od decyzji Ministerstwa Zdrowia. Obecnie najwięcej etatów rezydenckich jest przyznawanych w dziedzinach priorytetowych, do których są zaliczane: medycyna rodzinna, onkologia kliniczna, patomorfologia, rehabilitacja medyczna, epidemiologia i geriatria.

Warunki odbywania specjalizacji

Możliwość odbywania specjalizacji uzależniona jest od kilku czynników. Lekarz może ją rozpocząć, jeżeli posiada prawo wykonywania zawodu na obszarze RP i został zakwalifikowany do jej odbywania w wyniku postępowania kwalifikacyjnego. Cudzoziemcy muszą na to uzyskać dodatkowo zgodę Ministra Zdrowia. Aby przystąpić do tego postępowania, lekarz musi złożyć wniosek o rozpoczęcie specjalizacji w danej specjalności do wojewódzkiego centrum zdrowia publicznego (WCZP), na którego obszarze działania ma zamiar odbywać specjalizację. Wniosek składa się w ściśle określonych terminach - do 30 kwietnia lub do 30 listopada każdego roku. Postępowanie kwalifikacyjne obejmuje ocenę formalną wniosku oraz postępowanie konkursowe. W ramach konkursu lekarz, który chce odbywać specjalizację na zasadach rezydentury, przechodzi rozmowę kwalifikacyjną. W postępowaniu konkursowym uwzględniany jest także wynik lekarskiego egzaminu państwowego (LEP).

Postępowanie kwalifikacyjne

W przypadku uzyskania przez dwóch lub więcej lekarzy jednakowej liczby punktów kwalifikujących ich do odbywania specjalizacji, postępowanie obejmuje dodatkową rozmowę kwalifikacyjną. Lekarz, który nie został zakwalifikowany do odbywania specjalizacji w ramach rezydentury w podstawowej dziedzinie medycyny, po odbyciu postępowania kwalifikacyjnego w tym trybie może wystąpić z wnioskiem do Ministra Zdrowia, za pośrednictwem WCZP, po uzyskaniu pozytywnej opinii właściwego konsultanta wojewódzkiego, o przyznanie rezydentury w tej dziedzinie medycyny. Na podstawie przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego oraz uwzględniając liczbę miejsc szkoleniowych, komisja sporządza listy lekarzy zakwalifikowanych do odbywania określonych specjalizacji w ramach rezydentury. Wojewódzki ośrodek kieruje lekarza do odbywania specjalizacji w wybranej przez niego placówce i na tej podstawie zawiera z nim umowę o pracę. Taką umowę zawiera się od 1 marca albo 1 sierpnia każdego roku. Okres trwania rezydentury zależy do wybranej specjalizacji.

WARTO ZAPAMIĘTAĆ- Do podstawowych dziedzin medycyny zalicza się 43 specjalności, m.in.: anestezjologię, chirurgię dziecięcą, klatki piersiowej, ogólną i szczękowo-twarzową, dermatologię i wenerologię,- Do szczegółowych dziedzin medycyny zalicza się 31 specjalności, m.in.: alergologię, chirurgię naczyniową, onkologiczną i plastyczną, diabetologię, endokrynologię. - Do podstawowych dziedzin medycyny w zakresie specjalności lekarsko-stomatologicznych zalicza się 9 specjalności, m.in.: chirurgię stomatologiczną, szczękowo-twarzową, stomatologię dziecięcą i zachowawczą z edodonocją.

Przedłużenie

Okres odbywania specjalizacji ulega przedłużeniu, jeżeli lekarz rezydent m.in.:

  • - był niezdolny do pracy dłużej niż 30 dni w ciągu roku kalendarzowego z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną trwającą łącznie do 35 dni w ciągu roku kalendarzowego, a także wypadku przy pracy, wypadku w drodze do lub z pracy albo choroby zawodowej lub choroby przypadającej w czasie ciąży,
  • - przebywał na urlopie macierzyńskim.

Przedłużenie rezydentury łącznie nie może przekroczyć roku. Od tej zasady są wyjątki. Specjalizacja może być przedłużona o czas udzielonego przez pracodawcę urlopu wychowawczego, ale nie dłużej niż o rok oraz urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę w celu odbycia stażu zagranicznego zgodnego z programem odbywanej specjalizacji, po uzyskaniu zgody kierownika specjalizacji.

W takim przypadku placówka organizacyjna prowadząca specjalizację zawiera z lekarzem umowę o pracę na czas określony, odpowiadający sumie okresów przedłużających czas trwania specjalizacji.

Wynagrodzenie

Lekarz zatrudniony na zasadzie rezydentury otrzymuje zasadnicze wynagrodzenie miesięczne w wysokości nie mniejszej niż 70 proc. przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok ogłaszanego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Nie obciąża ono bezpośrednio budżetu placówki zatrudniającej młodego lekarza, gdyż pieniądze na ten cel zapewnia Minister Zdrowia z budżetu państwa. Środki finansowe niezbędne do odbywania specjalizacji przez lekarzy w ramach rezydentur minister przekazuje na podstawie umowy zawartej z jednostką zatrudniającą tych lekarzy. Środki przydzielone przez resort zdrowia na rezydentury powinny być wykorzystane zgodnie z ich przeznaczeniem, a w przypadku ich niewykorzystania niezwłocznie zwrócone Ministrowi Zdrowia.

Liczba etatów rezydenckich w poszczególnych latach:
2000 r. – 1300
2002 r. – 1389
2004 r. – 700
2006 r. – 2000



Źródło: MZ

Dominika Sikora

Podstawa prawna

  • - Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 226, poz. 1943).
  • - Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 października 2005 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (Dz.U. nr 213, poz. 1779).