– Sytuacja w Caritas Polska jest wśród tematów, którymi zajmą się dziś biskupi – mówi nam ks. Paweł Rytel-Andrianik, rzecznik Konferencji Episkopatu Polski. Zebranie plenarne KEP odbędzie się na Jasnej Górze, przed dorocznymi rekolekcjami biskupów.
Trwająca od tygodni kontrola zlecona przez Episkopat w Caritas nabrała tempa po publikacji DGP ujawniającej protokół Państwowej Inspekcji Pracy z listopada 2017 r., pięć miesięcy po tym, jak dyrektorem został ks. Marcin Iżycki. Pytani przez inspekcję pracownicy wskazywali m.in. na podważanie ich kompetencji, znęcanie się psychiczne i niejasne decyzje kadrowe. Ankietowani nie kryli przed PIP kto, ich zdaniem, jest winny: to dyrekcja instytucji.
Po naszym artykule prowadzący kontrolę bp Wiesław Szlachetka zwrócił się do byłych pracowników CP z propozycją rozmowy. Ustalono, że biskup otrzyma pisemne oświadczenia od kilkunastu osób. DGP dotarł do kilku z tych relacji. Publikujemy je za zgodą byłych pracowników z zastrzeżeniem, że ich nazwiska pozostają do wiadomości KEP.
„Księdza dyrektora Marcina Iżyckiego pierwszy raz zobaczyłam podczas zebrania pracowników. Opowiadał o wygranym procesie sądowym z jakąś kobietą, która potem na kolanach błagała go, żeby jej odpuścił, ale ksiądz powiedział, że nie ma litości i każdego, kto będzie kłamał, oczerniał go «załatwi, choćby miał do Watykanu dotrzeć»” – pisze M.
Potwierdza to X: „(Ks. Iżycki) zwołał zebranie. Groził, że jeśli kiedykolwiek powiemy o nim głośno źle, to nas zniszczy, on i jego prawnicy. Okazało się, że był to czas, gdy pierwsza osoba wystąpiła przeciwko CP do sądu”.
Zdaniem byłych pracowników atmosfera pracy psuła się systematycznie, odkąd ks. Iżycki objął stanowisko dyrektora w połowie 2017 r. Nowy szef miał – według nich – wybuchowy charakter i skłonność do reagowania krzykiem. Pan Y właśnie to podkreśla w swojej relacji, pisząc o braku szacunku dla pracowników (zwłaszcza kobiet) i przypadkach nękania ludzi.
„Jeśli Caritas chciało zwolnić pracownika, szukali haczyka i świetnie im szło” – opisuje A i podkreśla, że sposób rozstawania się z innymi też pozostawiał wiele do życzenia: nie przedłużano umowy, grożono dyscyplinarką.
Potwierdzają to słowa Z: „Po dwóch latach pracy Caritas Polska podpisałam wniosek o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron. Zostałam zmuszona do podjęcia tej decyzji wbrew własnej woli”. W efekcie doszło do gruntownej wymiany kadry w CP.
Zatrudnianie nowych osób i faworyzowanie ich kosztem starych pracowników – o tym mówią zarówno kontrola PIP, jak i relacje wysłane do bp. Szlachetki.
„Szczególnie ostro reagował ks. dyrektor na inicjatywy wychodzące od pracowników, którzy przedstawiali inną wizję działań w danym obszarze niż ta proponowana przez szefa zespołu medialnego, Roberta Kazimierskiego, którego silna pozycja w CP oraz duży wpływ na decyzje dyrektora były widoczne” – relacjonuje Y.
Kazimierski był jedną z osób, z jaką ks. Iżycki rozpoczął współpracę, obejmując stery w CP. Opisywaliśmy w DGP niejasności związane z rozliczeniami między Caritas a firmą Commee Bridge, której Kazimierski był jednocześnie dyrektorem naczelnym.
Byli pracownicy zdecydowali się opowiedzieć o wydarzeniach, które ich zdaniem nie powinny mieć miejsca w Caritas Polska. „Jestem osobą wierzącą, ale ta instytucja jest daleka Kościołowi”– ocenia pani A.
X precyzuje: „Gdy tworzyłam projekty dla terenów powichurowych, on (dyrektor) wściekał się na mnie, że nic na tym nie zarabia, że jestem nierentowna i ma w nosie dzieci”.
Dodaje, jak z jej perspektywy, pracownika oddelegowanego do pracy z dziećmi, wyglądały turnusy, które organizował CP, wykorzystując znajdujący się na jego terenie kompleks hotelowy. „(Dyrektor) wbijał w ziemię i robił z człowieka śmiecia (…). Oburzeni opiekunowie czasem pisali skargę do księgi gości, wtedy ks. Iżycki kazał wyrywać kartki” – wspomina.
Nie udało nam się wczoraj zdobyć komentarza ks. Iżyckiego. We wrześniu, pytany o postępowanie prowadzone przez Episkopat, mówił nam: „Śpię spokojnie, merytorycznie nie mam sobie nic do zarzucenia”. Biskup Szlachetka nie odpowiedział na nasze pytania.
Byli pracownicy przekonują, że ich głos nie jest wymierzony w instytucję.