W sytuacji gdy pracownik z dysfunkcją zdrowotną jest zatrudniony na część etatu, liczba należnych mu dni urlopu wypoczynkowego podstawowego i dodatkowego powinna być obliczona oddzielnie.
Tak wynika z wyjaśnienia udzielonego przez Biuro pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych (BON) na pytanie związane ze stosowaniem art. 19 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2046 ze zm.). Zgodnie z nim osobie z umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy. Wynosi on 10 dni roboczych w roku kalendarzowym, a prawo do niego jest nabywane po przepracowaniu przez pracownika roku po dniu zaliczenia go do jednego z wspomnianych stopni uszczerbku na zdrowiu.
Pracodawcy mają jednak wątpliwości, jak należy ustalać wymiar urlopu, gdy osoba niepełnosprawna jest zatrudniona na część etatu. O udzielenie odpowiedzi w tej sprawie zwróciła się do biura Ogólnopolska Baza Pracodawców Osób Niepełnosprawnych, która wskazała, że niektóre firmy najpierw obliczają łączną liczbę dni urlopu, a następnie ustalają ją proporcjonalnie do wymiaru części etatu. Z kolei inni pracodawcy ustalają wolne przysługujące na podstawie kodeksu pracy oraz ustawy o rehabilitacji, odrębnie uwzględniając wymiar etatu.
Jak informuje BON, prawidłowy jest właśnie ten drugi sposób postępowania. Powołuje się przy tym na par. 2 ust. 1 rozporządzenia ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectw pracy (Dz.U. poz. 2292). Przewiduje on, że należy oddzielnie wykazywać wykorzystanie przez pracownika urlopu wypoczynkowego oraz dodatkowego wolnego. Ponadto we wzorze świadectwa pracy, który stanowi załącznik do wspomnianego rozporządzenia, wyszczególniono konieczność oddzielnego wykazania urlopu wypoczynkowego i dodatkowego.
